Stoom en tranen

Uit mijn oren en mijn neus komt stoom van woede en uit mijn ogen tranen van frustratie. Zoals jullie al door hadden heb ik nog steeds geen telefoon en internet. Vooral de telefoon vind ik heel erg vervelend aangezien ik daarmee een groot deel van mijn sociale leven onderhoud. Telefoon is contact met de mensen waar ik om geef, een eerste levensbehoefte. Orange verteld steeds een ander verhaal. Dat er iets heel erg mis gaat is duidelijk. Maar toen een jongen me vertelde dat er iets zo mis was dat mijn nummer verloren was en ik een nieuwe lijn + nummer bij de KPN moest aanvragen kon ik het even niet meer hebben allemaal. KPN zegt dat dit niet kan, want dan heb je een dubbele kosten. Geert nam het van me over, want ik kon alleen nog maar huilen van frustratie en het vooruitzicht van nog langer leven zonder telefoon… Hij kreeg weer een ander verhaal te horen bij Orange. Nu ben ik uitgekakt en weet het even niet meer. Maar jullie weten dat ik dus voorlopig niet bereikbaar ben. Alleen via dure mobiele telefoontjes of gezellige bezoekjes… (dat laatste is natuurlijk juist wel weer heel erg leuk!)