Naar de dokter....

Vandaag heb ik een afspraak met mijn huisarts. Een hele aardige vrouw. Ze is een antroposofische huisarts. Daar heb ik bewust voor gekozen na mijn ervaring met mijn vorige huisarts. Zij kijkt wat breder naar ziekte en gezondheid en staat open voor mijn pogingen in het alternatieve circuit.
Ik heb een paar nieuwe lichamelijke klachten waar ik graag haar mening over wil weten. Ik stel zo'n afspraak altijd erg uit en zoals ik me nu voel is het maar de vraag of ik er heen kan gaan (de praktijk zit aan de andere kant van de stad...). Maar ik voel me vooral ook erg opstandig. What's the point?? Hoe vaak ben ik wel niet bij de huisarts geweest om weer met lege handen weg te gaan. Hoe aardig en begripvol ze ook is, ze kan meestal niks voor me doen. Het triggert het machteloze gevoel wat ik in me heb. Ik voel me vaak zo verrot en geen dokter die er iets mee kan. Hoe is dat mogelijk? Helemaal in deze tijd, "ze" kunnen immers tegenwoordig toch zoveel!?
Maar toch moet ik naar de huisarts gaan. Want het kan ook zijn dat ik eens een klacht heb wat niks met ME/CVS te maken heeft. En verder geloof ik dat het wel belangrijk is dat ze op de hoogte is van wat er speelt. Dus ik moet even een grote meid zijn en toch gaan. Zonder verwachtingen. En als het vandaag niet gaat, snel een andere keer...