Zucht… Vanochtend al het tuigjesspul aangeschaft. Tuigje om (we hadden al geoefend) en daar gaan we. Tot op zekere hoogte ging het goed. Maar het touwtje was te lang en ze zat wel erg diep de heg in. Dus ik pluk haar er uit, wat ze niet pikt. Wurmt ze zich zo uit het tuigje. Mijn fout. Het stukje om haar nek is wat elastisch. Stom. Vervolgens doe ik haar een tuigje om wat helemaal officieel een tuigje is, en aangezien ik 19 jaar tuigjes ervaring heb, weet ik ook hoe strak die moet. Verder zorg ik er voor dat ze niet de haag ik kan. Zo gezegt zo gedaan. Totdat ze op een plek stuit waar wat stoelen staan, ze raakt een beetje verstrikt. Paniek! (bij Saar) En voor ik het weet heeft ze zich al weer half ontdaan van haar tuigje. Alleen het deel om haar nekje zit er nog om met het touwtje er aan. Niet goed! Ik pak haar op (zo goed en zo kwaad) en we gaan weer naar binnen.
Poeh he. Wat nu. Ik kan me niet herinneren dat onze katten vroeger dit gebeurde. Nou waren het ook Jut en Jul en ik heb nu met een echte Tijger te maken. Het lijkt me een teken dat ze gewoon (!) los moet, of ze moet nog wennen aan het tuigje…. Ik weet het even niet meer. Vind ‘t kei moeilijk. Elke optie voelt niet ok, of niet voor haar of niet voor mij. Wat dit alles betreft mis ik echt de tuin in de schoolstraat. Zij blij ik blij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten